അറേഞ്ചെഡ്‌ ലവ് മാര്യേജ്

         പെണ്ണുകാണല്‍ ചടങ്ങിലെ  പതിവു  പ്രഖ്യാപനം ഏതോ ഒരമ്മാവന്‍ നടത്തി... ഞാനും പെണ്‍കുട്ടിയും മറ്റൊരു മുറിയിലേക്ക് ആനയിക്കപ്പെട്ടു. ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്‍ കണ്ടുമുട്ടിയ പ്രണയികളെ പോലെ ഞാനും അവളും   മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു .

      

  കാഴ്ചകള്‍ പോയ്മറഞ്ഞു ബാലസൂര്യ കിരണങ്ങള്‍  ബാക്കിയായ്... ശാന്തതയുടെ കുളിര്‍മയില്‍ കളകൂജനങ്ങള്‍ മാത്രമായി ....

  എന്‍റെ മാറില്‍ നിന്‍റെ മുഖവും... നിന്‍റെ  നെറുകയില്‍ എന്‍റെ നേരിന്‍റെ ചുംബനവും .....

മാത്ര നേരം യാത്ര തുടരവേ അവളെന്‍റെ കാതില്‍ ചോദിച്ചു ..
"ഇനിയെന്നെ ഒന്ന് താഴെ നിര്‍ത്തുമോ? "

 

     

ഈന്തപ്പണം

       ഈന്തപ്പനകളുടെ നാട്ടിലെ മഹാനഗരത്തിലൂടെ പിന്നോട്ടു പാഞ്ഞുപോകുന്ന കാഴ്ചകള്‍...
ഇടയ്ക്ക്, ഒരു നൊടിയിട മനസ്സിന് മുന്നില്‍ ഒരു ഫ്ലെക്സ് ബോര്‍ഡിലെ വാചകം ചിന്തകളെ ഉണര്‍ത്തി.

       സ്നേഹം രത്നം പോലെ അമുല്യമാണ്
   
        ശരിയാണ്..   പക്ഷെ, ഞാന്‍ പറയും...., വിലപിടിച്ചതെന്നു കരുതി ലോക്കറില്‍ പൂട്ടിവയ്ക്കാനുല്ലതല്ല  മറിച്ചു, ഒരു പ്രദര്‍ശന സ്ഥലത്തിരുന്നു തിളക്കം പകരുന്ന അമുല്യ രത്നമായിരിക്കണമെന്നു...

             



  

ചലച്ചിത്രം

ഓരോ മഴപ്പെയ്ത്തും ഓരോ തിരശ്ശീലയാണെനിക്ക്‌. ഓർമ്മകൾ തെളിമയോടെ പെയ്തിറങ്ങുന്ന തിരശ്ശീല. മഴയ്കൊപ്പം ഞാനും പെയ്യുകയാണു ജയിക്കില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും വെറുതേ.. നാം കണ്ടുമുട്ടിയതൊരു മഴത്തണലിലാണു മഴ കാത്തുറങ്ങിപ്പൊയൊരു സന്ധ്യക്കാണു വിളിച്ചുണർത്തി നീ വിട പറഞ്ഞകന്നതും.. ഇവിടെ മണൽക്കാട്ടിൽ ഈ വെയിലത്തും നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള ഒർമ്മച്ചൂടിനു മീതെ ആർത്തു പെയ്യുന്ന എന്നെ എനിക്കു മനസ്സിലാക്കാനാവുന്നില്ല.. മഴയുടെ തിരശ്ശീലയിൽ ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ നോക്കി ചിരിയോടെ കുസൃതി പറയാറുള്ള നിന്നെയും...