അജ്ഞാതം

ഞാൻ പണ്ടേ ആ വാതിലങ്ങടച്ചു..ആർക്കും കടന്നു വരാനാവാത്തവിധം... പക്ഷെ, എനിക്കു മനസ്സിലാകാത്തതു  സ്വപ്നങ്ങളുടെയും വാക്കുകളുടെയും വരകളുടെയും വാതിലുകൾ ഭേദിച്ചു നീ- നീ മാത്രമെങ്ങിനെ അകത്തു കടക്കുന്നുവെന്നാണു...

നിറം - സ്വപ്നം - തീർത്ഥാടനം

നീ നിറം ചാലിച്ച ചിരി പകരുകയായിരുന്നു ചുറ്റിലുമുള്ള എല്ലാറ്റിലും.. എല്ലാവരിലും....

പക്ഷെ, എനിക്കു മുന്നിൽ മാത്രം നിന്റെ നിറംകെട്ട ലോകം നീ തുറന്നിട്ടത്‌ എന്നിലുള്ള നിന്റെ വിശ്വാസമോ സ്നേഹാധിക്യമോ? 

കണ്ണീർ പടർന്നലിഞ്ഞു പോയ, പലയിടങ്ങളിലും അവ്യക്തമായിപ്പോയ വരകൾ... കഥകൾ...

ഞാൻ നിറം തേടുകയായിരുന്നു.. ആ വരണ്ട കറുത്ത വരകൾക്കരികിലൂടെ പുതിയ വരകൾ വരച്ച്‌ അവയ്ക്ക്‌ നിറം പകരാൻ.. എന്റെ കണ്ണീരിൽ, ഞാൻ വരയ്ക്കുന്ന വരകൾ നേർത്തു പോകുന്നുവോ?

കടുത്ത നിറങ്ങളുള്ള സ്വപ്നങ്ങളാണു നിദ്രയിൽ നിറയെ..
ശ്രദ്ധയോടെ അവയെ ഓർത്തെടുക്കാനുള്ള കൊതിയോടെയുള്ള ഓരോ ഉണരലും  അശ്രദ്ധമായി... നിർദ്ദയമായി അവയെ മായ്ച്ചുകളയുന്നു...

ഞാനൊരിക്കലുമുണരാതിരുന്നെങ്കിൽ... !!!

ആ നീണ്ട നിദ്രയിലാണ്ടു കിടക്കുന്നൊരു കിനാവിൽ  നമുക്കൊന്നിച്ചൊരു യാത്ര പോകണം..

നക്ഷത്രങ്ങൾ പ്രദക്ഷിണം തുടങ്ങുന്നിടത്തേയ്ക്ക്‌..
മഞ്ഞുകണിക രൂപംകൊള്ളുന്നിടത്തേയ്ക്ക്‌..
കാറ്റിനു ശബ്ദമില്ലാത്തിടങ്ങളിലേയ്ക്ക്‌..

നമ്മൾ, നമ്മൾ മാത്രമായിരിക്കൊന്നൊരിടം..
വെറും സ്ത്രീയും പുരുഷനുമായി നാം മാറുന്നൊരിടം..
നിലംതൊടാ മഴത്തുള്ളികളിൽ നനയണം നമുക്ക്‌..

ശരത്‌ കാലത്തുണങ്ങിയ നിലത്ത്‌ തൊട്ടു തൊട്ടില്ലയെന്നപോൽ പറക്കുന്ന രണ്ടു തൂവലുകൾ നാം...

ഗ്രീഷ്മം തളർത്താത്ത പ്രേമവും പേറി ഇനിയുമിനിയും നക്ഷത്രങ്ങൾക്കൊപ്പം പറഞ്ഞുവന്ന ഈ വഴികളിലൂടെയൊക്കെ എല്ലാക്കാലങ്ങളിലും ജന്മങ്ങളിലും നാമുണ്ടാവും.